'Overschat je zelf niet. Overleg met een collega als je twijfelt.'

"Uiteindelijk zijn we natuurlijk allemaal maar zandkorreltjes." Bij de afronding van het interview gooit Anne Braspenning deze relativerende opmerking erin. Om er wel meteen aan toe te voegen dat wij in ons vak absoluut een onmiskenbare bijdrage leveren aan bewustwording, welzijn en levensvreugde van mensen. 

Anne Braspenning, 66 jaar, heeft al meer dan 25 jaar haar praktijk in Zevenbergen. Ze staat nu op de tweesprong: gaat ze door of gaat ze met haar praktijk stoppen? Op een verbaasde toon: "Nu zou ik al met pensioen kunnen, over twee maanden krijg ik gewoon geld vanuit de AOW en pensioenfonds."

Haar belangstelling voor mensen is er altijd geweest. Ze begon destijds als leerling verpleegkundige. Ze was nog jong (17) toen ze met dit werk (in combinatie met leren) begon, jong toen ze trouwde (22) en ze was ook vroeg met scheiden (27). Dat laatste bood haar de ruimte om weer te gaan studeren. Ze ging aan de slag met de dagopleiding HBO Maatschappelijke Gezondheidszorg. Vanuit het idee om daarmee ook maatschappelijk meer van betekenis te kunnen zijn. Dat viel tegen. Het werk was niet helemaal wat ze verwacht had en het bezorgde haar flinke rugklachten.

In de loop van de jaren tachtig liep ze zelf klem. "De scheiding bleek meer impact gehad te hebben dan ik me bewust was. Ik kwam terecht bij het maatschappelijk werk, maar ik merkte al snel dat ik daar weinig mee kon." Haar eigen zoektocht bracht haar op het pad van ademwerk, bio-energetica, yoga en later lichaamsgerichte therapie. Met ademsessies kwamen emoties los en kwam haar persoonlijke proces op gang. Dat deed haar goed. Ook vond ze aansluiting bij gelijkgestemde mensen. Dat maakte het alleen zijn minder zwaar.

Zoekende

Anne vertelt: "Ik ben in mijn leven regelmatig, misschien wel vanaf puber, zoekende geweest naar de zin van het leven en ik heb dat bij tijden nog wel. Yoga en het boeddhisme pasten bij deze zoektocht.” Vanaf 1994 volgde ze de opleiding tot yogadocent en opende ze haar praktijk voor yoga en massage. Door de yoga opleiding wilde Anne zich verdiepen in meditatie, dit zelf gaan beoefenen. Ze geeft aan: ‘"k vond het altijd moeilijk om de discipline en rust op te brengen om in mijn eentje tijd te nemen en stil te worden. Ik ontmoette een yogadocent die Vipassana-meditatie onderwees. Een meditatie die zijn bron in het boeddhisme heeft. Het mediteren in een groep, de filosofie en levensweg vanuit het boeddhisme helpen mij om meer in het hier en nu aanwezig te zijn en om vriendelijk in het leven te staan; voor mijzelf, maar ook naar andere mensen toe. Een stevige innerlijk criticus is mij niet vreemd. Door deze weg te bewandelen ben ik een stuk milder naar mezelf geworden."

In eerste instantie combineerde Anne de praktijk met haar baan als verpleegkundige. In 2000 kwam daar lichaamsgerichte therapie bij. Vanaf 2001 begon ze met inwerken a;s trainer/coach bij LTC, daar heeft ze tot 2023 freelance trainingen verzorgd. LTC houdt zich bezig met leefstijltraining en coaching en geeft onder meer ook lichaamsgerichte trainingen voor mensen met onder andere burn-out. Ter verdere verdieping in het lichaamswerk heeft Anne in 2008 de opleiding in de lichaamsgerichte therapie (nu Integrated Psychotherapy) bij Bodymind Opleidingen afgerond. 

'Ik hou ervan om samen te werken,
om collega's te hebben.'

Haar motivatie om lichaamsgericht therapeut te worden is pas van latere leeftijd. Gevoed door wat het haar zelf gebracht heeft en nog steeds brengt. "Mijn interesse voor de mens en zijn drijfveren was er al wel vroeg. Dat heeft mijn loopbaankeuzes bepaald. Als ik helemaal mijn hart had kunnen volgen, dan had ik graag psychologie willen studeren. Maar doorstuderen, dat zat niet bij ons thuis niet in de cultuur."

Ze vertelt ook: "Ik had niet de ambitie om een grote, eigen praktijk op te bouwen. Ik ben niet zo’n ondernemer en vond het opbouwen, het professioneel neerzetten van mijn praktijk best een klus. Bij momenten vond ik jammer dat er geen geschikte banen waren in de reguliere zorg waarin deze lichaamsgerichte therapie een uitgesproken plaats had." Anne geeft aan dat voor haar het werken bij LTC daarom ook belangrijk is geweest. "Ik hou ervan om samen te werken, om collega’s te hebben."

Cruciaal

Als ze terugkijkt, dan is haar scheiding cruciaal voor haar ontwikkeling geweest. "Dat was een moeilijke periode. Ik was van slag, voelde me behoorlijk down en enorm verlaten. Deze man was toen echt de liefde van mijn leven."

Ze vervolgt: "Tegelijk heeft het veel op mijn pad gebracht. Mijn persoonlijke ontwikkeling is in een stroomversnelling geraakt. Ik heb een prachtige reis naar Nepal gemaakt en heb daarna mijn huidige partner Wouter ontmoet. En zijn kinderen. Met hem samen verder gaan heeft mijn leven verrijkt. Ik heb geen eigen kinderen. Ik mag wel oma zijn van de kleinkinderen. Heerlijk vind ik dat."

Werk begint minder belangrijk te worden. Wat ze het meest zal missen en dat zegt Anne met een grote glimlach: "Ik ga altijd zo van de mensen houden die in mijn praktijk komen. En soms vind ik iemand zo leuk, dan zou ik er vriendin mee willen worden, contact willen houden. Dat doe ik dan natuurlijk niet, maar dat gevoel, dat is er wel."

Haar manier van werken is in de loop der tijd wel veranderd. "Toen ik net begon als therapeut deed ik nog veel oefeningen met de cliënten, was het lichaamswerk steviger. Als ik kijk hoe ik nu werk, dan durf ik de tijd te nemen om te laten ontvouwen. Ik werk trager, meer op de energetische laag."

'Laat je helpen en weet dat je
het niet alleen hoeft te doen'

Als ik haar vraag naar adviezen of tips voor beginnende therapeuten, dan denkt ze hard na. Ze laat haar hoofd wat zakken, laat de vraag bezinken. "Dicht bij jezelf blijven en zorgen dat je op je eigen plek kunt blijven is de lastigste opgave, maar wel belangrijk. Leer vooral jezelf kennen. Dus als je merkt dat je in tegenoverdracht terecht komt bij een cliënt, zoek hulp. Organiseer jouw intervisie en supervisie. Laat je helpen en weet dat je het niet alleen hoeft te doen." En Anne vult aan: "Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar weet dat wat je bijdraagt als lichaamsgericht therapeut zoveel toegevoegde waarde heeft. Dat blijven onthouden: dat we intuïtie, gevoel, koppelen met het lichamelijke. Een wezenlijke kwaliteit van ons als lichaamsgericht therapeuten."

En als laatste geeft ze nog een belangrijke tip. "Ga niet met iemand aan het werk als het gaat om pittige, psychische problemen. Overschat jezelf niet, denk niet dat je er wel wat mee kan. Overleg met een collega als er veel rode vlaggen zijn en als je twijfelt."

Inspiratie

Anne heeft na haar basisopleidingen niet stilgezeten. Boeddhisme, het achtvoudige pad van de yoga, voice-dialogue, systemisch werk, ademwerk en karakterstijlen noemt ze als inspiratiebronnen en rode draden in haar werkwijze. De meeste inspiratie haalt zij uit het contact met haar collega’s. Gesprekken, de uitwisseling van literatuurtips, intervisie en supervisie. Dat is wat haar voeding geeft en wat ervoor zorgt dat ze plezier houdt in haar werk. 

En voor alle therapeuten en meer in het bijzonder voor beginnende therapeuten noemt zij het levenslang blijven leren. "Door zelf methoden te ervaren, nieuwe opleidingen te doen boor je steeds nieuwe bronnen in jezelf aan. Zo blijf je in ontwikkeling."

Anne ligt niet wakker van haar werk. Dat kan ze gelukkig genoeg van zich af zetten. Ze kan wel tobben als een cliënt net weg is, zegt ze. Wrijft in haar ogen en zoekt naar de woorden. "Als er het gevoel is dat ik de rode lijn niet te pakken heb, dat ik geen houvast vind en denk: wat moet ik met deze persoon? Het gevoel van geen verbinding kunnen krijgen. Dat is het waar het dan over gaat." En als ik vraag wat ze zwaar vindt wegen in het vak... dan realiseert ze zich dat dat niet over de sessies gaat. "Alles er omheen vind ik zo’n gedoe: reclame maken, administratie, pfff, dat ga ik zeker niet missen."

"Het geven van sessies vind ik nog steeds de moeite waard. Ik word blij van zingevend werk. Het is werk met een toegevoegde waarde voor het leven van mensen. Ze kunnen stappen maken en er is contact van mens tot mens. Tegelijk maakt dat het ook zo bijzonder. Dat je in het leven van andere mensen mag meekijken."

"En als de praktijk stopt, dan ben ik tevreden over hoe het is gegaan in mijn leven, de weg die ik gegaan ben, hoe blij ik nu ben, de ontwikkeling die ik heb doorgemaakt. Ik voel me een rijk en gezegend mens. En ik ben benieuwd wat er de komende jaren nog op mijn pad komt."

Marianne Verhoeff

Voor haar eigen zelfzorg en voeding heeft Anne in de loop der jaren haar weg gevonden. Yoga, in de natuur zijn, zich omringen met fijne mensen, diepgaande gesprekken met vrienden, de tuin, lezen (ook studieboeken) en films en muziek zijn voedend.

Ze leest graag boeken van bijvoorbeeld Irvin Yalom, Thich Nhat Hanh en boeken vanuit verschillende filosofische en spirituele stromingen zoals soefisme en boeddhisme.